Ημερήσιο Ζουμζερί

του συνεργάτη μας, Αχικρισλέ, αρχισταβλίτη των δημοσίων στάβλων του Ζουμζερί

Το γκαμήλ (Gamil gamil) είναι ομολογουμένως το πιο θαυμαστό ζώο του κόσμου. Είναι ένα ψηλό, χνουδωτό, τετράποδο ζωντανό, με μακρυά ευλύγιστη ουρά. Φτάνει σε ύψος (ως τη ράχη του) περίπου στο στήθος ενός άνδρα.

Η γούνα του γκαμήλ είναι απαλή και μακρυά και πολύ ζεστή, ταυτόχρονα εφοδιασμένη με ένα σύστημα από θύλακες αέρα που το βοηθά να μένει δροσερό ακόμη και στην πιο άγρια έρημο. Δεν έχει συγκεριμένο χρώμα αλλά πολλοί ποιητές έχουν παρομοιάσει τη γούνα του γκαμήλ με το ουράνιο τόξο, διότι σε ένα μόνο ζώο μπορούν να παρατηρηθούν όλα τα χρώματα της ίριδας. Λόγω της απαλότητας και της ομορφιάς της γούνας του, στο Σενίμ-Σοριέν τη χρησιμοποιούν σαν στρώμα για νεόνυμφους.

Τρώει μόνο πέτρες και κάθε λίγες εβδομάδες πίνει μια σταλίτσα νερό. Το γκαμήλ δε δυσανασχετεί ποτέ, δε θυμώνει ποτέ, δεν τρομάζει με τίποτε. Μπορεί να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα, να κλωτσάει με απίστευτη δύναμη και ταυτόχρονα να χειρίζεται ντελικάτα αντικείμενα με την ευαισθησία μιας καλλιτέχνιδος. Τα νύχια των ποδιών του χρησιμεύουν σα δάχτυλα, επιτρέποντάς του να πιάνουν όπως ακριβώς και τα ανθρώπινα χέρια, αλλά και να σκαρφαλώνει σε δέντρα. Το πιο σημαντικό του ίσως προτέρημα είναι η απόλυτα καλόβολη διάθεσή του όταν κάποιος άσχετος προσπαθεί να το καβαλικέψει.

Οι ιστορικοί και οι ζωολόγοι, καθώς και αρκετοί μάγοι, ερίζουν σχετικά με την καταγωγή του γκαμήλ. Ο Μαρ-Ουτφαμέ, μέγας αρχισταβλίτης των Ιερών Στάβλων του σουλτεμίρη της Γιαγιαγκατουμπού αναφέρει στο σύγγραμά του "Χίλιες και μια χρήσεις του γκαμήλ" (Γιαγιαγκατουμπού, έκτος χρόνος της σουλτεμιρίας του Κεβέκεβε), ότι τα πρώτα γκαμήλ εθεάθησαν να μασουλάνε χαλικάκια στις όχθες του Μπου, του μικρού παραπόταμου του Σουγκούλ που υδροδοτεί την πόλη της Γιαγιαγκατουμπού. Από την άλλη, ο Μπερμπερλί-Ντουρίκ, βοηθός σφαγέας στην Θαγγηλεία, ισχυρίζεται ότι τα γκαμήλ προήλθαν από κάποιο υδρόβιο ζώο της Γαββρολίμνης (πράγμα που έχει αρκετές πιθανότητες να είναι αληθινό), ενώ ο πασίγνωστος εκτροφέας γκαμήλ, Άγες ο Πεταλομούρης, από το Σενίμ-Σοριέν, κόπτεται υπέρ της προέλευσης του ζώου από τα λύμματα των καλλιεργειών μαγικών υλικών στο Λημέρι των Δράκων, στο Νότιο Πόλο.

Ό,τι από τα παραπάνω και να ισχύει πάντως, το γεγονός παραμένει ένα: το γκαμήλ είναι ο πλέον πολύτιμος βοηθός ενός ταξιδιώτη, ενός αγρότη, ενός στρατιώτη. Τίποτε δε θα μπορέσει ποτέ να το αντικαταστήσει στις καθημερινές του χρήσεις. Να το υποκαταστήσει, ίσως, μα με οικτρά αποτελέσματα. Το γκαμήλ είναι και θα είναι ο αδιαμφισβήτητος φορέας του ανθρώπινου πολιτισμού.

Είναι γνωστό σε όλους ότι οι εκδόσεις είναι σκληρός στίβος.

Ειδικά στην πόλη μας, όπου η μαγεία των Υπόγειων Ποταμών κάνει τα νέα να διαδίδονται γρήγορα -άρα και περιορίζει την ανάγκη για έντυπη ενημέρωση- κι ακόμη όπου ο ανταγωνισμός και η Γερουσία δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια γι' αλήθειες.

Σήμερα, δεύτερη μέρα της κυκλοφορίας μας και καθυστερήσαμε να βρεθούμε κοντά σας, διότι η συνάκτις της στήλης τούτης και γενική ενορχηστρώτρια της ύλης του Ημερησίου Ζουμζερί, έπεσε θύμα απαγωγής. Για την ακρίβεια συνελήφθη την ώρα που έπαιζε με παιδάκι φιλικής της οικογένειας, το οποίο και πρόκειται να ονοματίσει σύντομα σε μια σεμνή τελετή, από δύο Καλομασουριανούς τριχωτούς μισθοφόρους, που με τόση προθυμία προσέλαβε η γερουσία στη φρουρά της πόλης. Κατηγορητήριο δεν απαγγέλθηκε ποτέ, πλην το ευήκοον ους της υποφαινομένης έπιασε φράσεις όπως "πότε την αφήνουμε;" και "άσε να βραδιάσει, να μην προλάβει να κυκλοφορήσει τη κωλοφυλλάδα της".

Φριχτά βασανιστήρια όπως η απαγόρευση του καπνίσματος, η αναφορά σε βιβλία που προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό (με τη δολοφονία λόγου και πλοκής εκ μέρους των συγγραφέων τους) κι η αναγκαστική κατάποση μιας γρανίτας μάνγκο, επικουρευομένης από παρουσιάσεις χαρτών φανταστικών (θεοί! φανταστικών! λες και δε μας έφτανε ο δικός μας!) κόσμων, δεν κατάφεραν τελικά να γκρεμίσουν το υψηλό φρόνημα της συντάκτιδός μας, η οποία και αποχώρησε για τη δουλειά της αργά το βράδυ, ελαφρά ζαλισμένη από τα βασανιστήρια και με τάσεις προς ανασκολοπισμό όποιου της ξαναμιλήσει για κακή λογοτεχνία.

Ένα έχουμε να πούμε στους αήθεις που καταπιέζουν την ελευθερία λογου στο Ζουμζερί: Δε θα μας πτοήσετε. Το Ημερήσιο Ζουμζερί είναι εδώ και θα μιλά δυνατά, όσο τριχωτοί κι αν είναι οι τραμπούκοι σας. Θα χρειαστούν πολύ περισσότερα από μια γρανίτα μάνγκο για να καταφέρετε να φημώσετε τη δίκαιη και αγνή φωνή του λαού.

Ο αγώνας μας τώρα ξεκινά.